Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Short term memory-a license to kill things.


Αλλιώς θα την λέγανε Θανάση την Ζωή.

Δεν συγκρατώ ονόματα. Δεν σε πειράζει, ούτε και εμένα. Ποτέ δεν με πείραξε. Πόσο μάλλον τώρα.

Ξέρεις προς τα που είναι η θάλασσα από εδώ, ε? Σιγά μην ήξερες. Εξάλλου είναι ολόκληρη επιστήμη να βρεις προς τα πού είναι η θάλασσα στην θεσσαλονίκη όντας σε ένα γαμημένο μπαλκόνι που από κάτω φιλοξένει μία ατελείωτη κατηφόρα. Να το καταλάβω όμως…  ήσουνα καστανόξανθη και ζαλισμένη.

Εσύ όμως ρε παππά είναι δυνατόν μην ξέρεις? Και δεν ήμασταν τόσο χάλια. Ούτε καν ήμασταν σε μπαλκόνι τότε.