Είναι ο
50άρης της νύχτας, ο 50άρης που είναι κατηγορία ανθρώπου από μόνος του, ο
50άρης που έχει ζήσει τόσα και τόσα, ο cult 50άρης. Είναι αυτός που μόλις μπεις στο μαγαζί του
θα σε κοιτάξει στα μάτια, θα καταλάβει που ήσουνα και τι έκανες, θα σου κλείσει
το μάτι, θα περάσει το χέρι του στον ώμο σου και με χαρακτηριστική φυσικότητα
θα σου πει ‘’που είσαι παικταρά μου?’’. Μετά παραγγέλνεις ποτό, σκάει και η
πρώτη γύρα σφηνάκια και κάπως έτσι ξεκινάει το αποτελείωμα σου. Σε κάποια φάση
θα αράξεις την ζάλη σου στη γωνία και θα κοζάρεις κάνα χαζοβιόλικο λοκώ που κάτι θα προσπαθεί
να αποδείξει θέτοντας το ρητορικό ερώτημα στον εαυτό σου ‘’την
βρίσκω με ηλίθιες ε?’’. Αυτή είναι η στιγμή που θα έρθει ο τυπάς δίπλα σου και θα
ανοίξετε συζήτηση.
Γύρω στις
8 το πρωί κατευθύνεσαι προς το ταμείο βγάζοντας τα 50 ευρώ που πρέπει να δώσεις
αλλά… σου κρατάει μόλις 10 γιατί έτσι γουστάρει. Όπως καταλαβαίνετε δεν γινόταν
να θέλω να πάει καλά ο χρόνος χωρίς να δώσω μία χειραψία μαζί του.
Μερικές φορές με κουράζουν η ηθική, οι
αξίες και οι νόμοι. Με κουράζουν οι καθωσπρεπισμοί. Με κουράζει η αδράνεια. Με κουράζει η έλλειψη
σπίντας στο μυαλό. Με κουράζουν οι καλοί άνθρωποι.
Γουστάρω την ουσία αυτής της ανουσιότητας.
Για πόσο εξάλλου να αρνηθείς τα πάθη σου.
