Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Φιλίππου νομίζω λέγεται.



Παρακμιακό μαγαζάκι, πολύ κόσμο, ήδη πατημένος, πατήματα και μέσα στο μαγαζί, τα απαραίτητα τσίπουρα, ρεμπέτικο και ένα αρσενικό να σου λέει τους πόνους του.

Μόνο μη νηφάλιες μορφές. Σκέψεις πρόστυχες, μα πάντα τόσο αληθινές που λένε και οι χατ τρικ.

Και εδώ η φωνή και η μουσική της Lady Lazarus. Μιας φίλης που αγαπώ. Ρίξτε μια ματιά.